در مكتب ما، عشق به دنيا نفروشيم

در راه وطن ، با همه جان بخروشيم

****

ما اهل وفائيم كه از جور گريزان

با عشق وصفا، از مِي جانانه بنوشيم

از خائن بد جنس و رياكار، به دوريم

وز طعنة دشمن ز دل و سينه بجوشيم

گويند كه ياران شفيقيم در اين شهر

غافل شده چون، دشمن افراد چموشيم

****

با معني و مفهوم صداقت چو غريبند

ما نزد رياكار ، به ناچار خموشيم

بپرسيد از نگارينم كدامين را پسنديده

دل آماج ناوك را، ويا خونهای  این ديده

****

سفارش كرده آن زيبا شود جانم به قربانش

كه اين در محضر شیدا، اصول عشق گرديده

اگر واله شود اضحي ، قوانين ازل بوده

كجا شيدا شود آنكس، كه از جانش هراسيده

بگو با من نگارينم، پسندي جان دلخونم

كه تير ناوك نرگس، زدي وقتي لبت ديده

چه شبهايي كه عشق تو لهيب افكنده برسينه

بجاي ياسمن جانا، چه ناوك ها كه بر چيده

دريغ از شرم شيدايت، كه در شبهاي رنجوري

لب لعل شفابخشت، به پاس دل چو پرسيده

****

به پاس دل كه بخشيدم، به اسم تحفة عاشق

ولي افسوس ازآن لبها، به خون سينه خنديده

ازاين سالوسي اعوان، بسي مهجور دلخونم

شرر در سينه افتاده ، همي نالان و محزونم

****

اگر بار گران بودم و يا بيگانه محفل

به وجد آئيد و پاكوبي كنون تنها به هامونم

به مِي اُلفت بگير اي دل، كه غمها دامنت گيرد

همه گويند بي پروا، چرا مخمور مجنونم!؟

كسي باور نمي دارد شب و روزم يكي گشته

مسا بيدارم و خسته، صبا بي جان مدفونم

شهادت مي دهم ديگر دلم شيدا نخواهد شد

نكردم ادّعایی را : به شيدائي مجنونم

شكايت كردن ازياران چه سودي آورد يارب

كه رنج خاطرم باشد ز جور چرخ گردونم

****

مرا شور پري رويان چنين آوارگي داده

خداوندا تو ميداني كه بيمار تب و خونم

چه گویم که واثق شوی نازنین

به دردم تو فایق شوی یاسمین

من از جور دنیا بسی خسته ام

هم از خود هم از تو شدم شرمگین

 الهی ره عشق دل یاد ده

که باشد دل عشق ما آتشین

اگر عشق ما آتشین داده ای

رها کن زآه  غم  و حقد و کین

دلم را به اهداف اولا رسان

تویی عاشقان؛ ارحم الرّاحمین

ندیدم کسی بوسه باران کند

بجز اشک غم ها صف فاتحین

اگر عشق دل بشنوی خنده کن

که خندیدنت گشته چون انگبین

ببخشا دلم روشنی همچو ماه

و یا بهترین در :  سما و زمین

آيد آن روز كه ياران، همه ريمن گردد

دل چوتاريكي شب، سينه به ادكن گردد

****

روز شادي برود، درد و غمي باز آيد

مي و صهبا نبود، تيشه زدن فن گردد

اندرون همه را، آتش غم  باشد و بس

خيل دل ها همه آمادة  مردن گردد

نبود عارف و زاهد، نبود عاطفه اي

كه در آنروز همه، مایل خوردن گردد

سينه آنروز به يك مرهم غم محتاج است

كی شود مهر دلت، مونس آن تن گردد

اي خدا جز كرمت، شافي دردم نبود

چون حكيمان همه مامور به كشتن گردد

****

اين جليلي است كه هردم به تمنّا خيزد

روح سُفلي، زعنايات تو احسن گردد

در خیال وصل او ، دل بود درجستجو

مست رویا بی سبو ، داده اینک آبرو

دل سراسر واهمه ، ازهزاران همهمه

بی سگال آید  همه ، میوه  پندارد  لبو

سرخوش ازاین ادعا، بی رقیب اندرخطا

ایده اش بی محتوا ، مدعی  در گفتگو

روح  والا در حزین ، اهرمن ها در کمین

سینه مالامال  کین ، عارفان گردد فرو

مرد  ذیحق در بلا ، برده  عزت : ناقلا

گشته دونی اعتلا ، منجی آدینه کو ؟

هر که دیدآن مردحق ، گویدازخون وعرق

شکوه های بی رمق ، داد مظلومان بجو

سود سوداگر  ربا ، سهم مامور  ارتشا

سجده عابد  ریا ، صحبت قلدر : خدو

جای گپ ها  افترا ، غیبت مردم  روا

خانه ها ماتمسرا ، دیدگان را برده سو

یاس دلها چون بلا ، برده زنگارش جلا

چون سپاه کربلا ،  می بُرد اصغر گلو

کم فروشی دررواج ، بوده ناموسان حراج

اختلاسی مثل باج ، سفره گردد غاز و قو

حزب شیطان پر تلاش ، امر شورا دل خراش

حکم قاضی ها به آش ، با نماز بی وضو

"الا يا ايها الساقی به می رسوای عامم كن"

اگر  ديوانه  عشقم  شبی  ديگر  زمامم  كن

كليد  رستگاری  را  به  جام   باده  می بينم

صدايم  كن  نوايی  ده  مرا  در بند دامم كن

خموشان  جملگی  دائم  ندای عاشقی  دادی

بيا لطفی  نما امشب  خموشان را  امامم كن

من آن مذموم درگاهم كه در ويرانه می نالد

دلم  ميخانه ماوا ده  از اين مويه  تمامم كن

سراسر  آتش عشقم  لهب  از سينه می بارد

شراب كهنه می خواهم بيا خونابه جامم كن

اگر خاموشی  و مستی  به  كار دلربا  نايد

ز فردا مطلقا  ساقی دگر مست و عوامم كن

مرا  در محفل ياران  كنون ماوا  نمی باشد

"الا يا ايها الساقی به می رسوای عامم كن"

دائم غزل خوانم كند رُخسارة مهساي تو

زيرا كه مستم ميكند تنها ئي ام رؤياي تو

****

هرلحظه ای مي خورده ام، باعشق دلبرمرده ام

داني چه غم ها برده ام، از غمزة بي جاي تو

روز است و گريانم چو شب، مهري نما خشكيده لب

دردل همانا تاب و تب ؛ از آن شب تنها تو

رسم وفا بشكسته اي آندم كه عهدم بسته اي

آيا تو از من خسته اي، تا جان كنم اهداي تو

برخيز و غم آواره كن، با مستي خود چاره كن

سِحر دغلها پاره كن، تا كم شود غم هاي تو

روزي كه يكدل ميشوي، زيباي ساحل ميشوي

غم خوار محفل مي شوی، روحم بود دنياي تو

****

گفتي كه نازي، دلبري، از ناز و دلبر بهتري